પદ- ૧૮૦ …………………૧/૧
વચન વિવેકની ગરબી
(દોહરો)
વચન વડે આ વિશ્વમાં, વડો થાય વ્યવહાર;
માટે સજ્જન વચનને, ઉચ્ચરો કરી વિચાર. (૧)
“સારું સારું રે સુરત શહેર, મુંબઇ અલબેલી .” એ રાગ પ્રમાણે.
વિનયમાં નમ્ર વિશેષ, વાણી મધુર ખરીઃ
વદીએ હરિ ધરી હમેશઃ વાણી મધુર ખરી. (ટએક)
વચન થકી સુખ સંપત્તિ પામે, જામે જશ વિસ્તાર રે;
વચન થકી મનમાં દુઃખ મટશે, આનંદ થાય અપાર. વાણી. (૧)
વચન થકી સહુ કારજ વણસે, વસશે જનમાં વેરરે;
કડવાં કથન કહ્યાથી જગમાં, ઝાઝુ ઉપજે ઝેર. વાણી. (૨)
વશીકરણ વિદ્યા વાણીમાં , બોલી જાણે જેહ રે;
વિનય વડે વિવેકથી બોલે ધન્ય ધન્ય જન છે તેહ. વાણી. (૩)
સારા વચન સુણી સુખ ઉપજે, વાંકા વિખ વખાર રે;
વચનથકી મળે માન મનુષ્યમાં, મુરખ ખાયે માર. વાણી. (૪)
વચને બગડે કારજ પરનું વચને પર ઉપકાર રે;
છેદે છાતી છેક વચન તે, કરડો જેમ કટાર. વાણી. (૫)
કુવચન ઘાવ કદી નવરુઝે, સાલે સાંજ સવાર રે;
માટે મધુર વચન મુખ બોલો, પૂરણ ધરીને પ્યાર. વાણી (૬)
મોર મધુરો સ્વર ઉચ્ચારે, ચકિત ઘણા જન થાય રે;
શ્રવણ માત્રથી સુખ ઉપજાવે, અંતર તાપ ઓલાય. વાણી (૭)
કાળા રંગી કોયલડી પણ બોલે મધુરા બોલ રે;
મિષ્ટ વચન મુખમાં બોલ્યાથી, આનંદ કરે અતોલ. વાણી. (૮)
મીઠી વાણી મેના બોલે, કુવચનનો કરી ત્યાગ રે;
તેથી પાળે મેના પોપટ, કોય ન પાળે કાગ. વાણી. (૯)
હરિરસ અમૃત જે વાણીમાં, જુગતે કરી જણાય રે.
તે વાણી ગંગોદક સરખી, તન મન પાવન થાય. વાણી. (૧૦)
ઘુવડ તો ઘુઘવાટ કરીને, કાઢે વચન કઠોર રે;
જ્યાં બેસે ત્યાંથી ઉડાડે, જન સહુ કરીને જોર. વાણી. (૧૧)
ગરધવ જ્યારે ગાન કરે છે, બોલે કડવા બોલ રે;
બોલ તણો તજી તોલ જ બોલે, તે નર ખરને તોલ. વાણી. (૧૨)
જગતકર્તાએ આ જગમાંહિ, નિરમ્યું એક નિશાન રે;
હલકા વેણે હલકાઇ મળશે, મિષ્ટ વચનથી માન. વાણી. (૧૩)
વિવેકી જન હંસ સરીખા, વચને કરે વિચાર રે;
પયથી પાણી ત્યાગ કરીને, સંગ્રહ કરી લે સાર. વાણી. (૧૪)
કોમળ સારા કથન કહ્યાથી, મન જપશે મીઠાશ રે;
સારી વાણી શ્રવણ કર્યાથી, અંતર ટળે ઉદાસ. વાણી. (૧૫)
માટે સત્ય વચન મુખ બોલો, રાખી ઉત્તમ રીત રે;
ભગવતસુત કહે સજ્જનને, પૂરણ આણી પ્રીત. વાણી. (૧૬)